Ik ben ziek.
Lig in mijn bed, loop wat rond in huis of zit op een stoel.
De nieuwsberichten komen hard aan.
”Ik wil wat doen”, gaat door mij heen. Maar wat?
Langzamerhand knap ik wat op van het ziek zijn.
Ik kom deze week nog niet naar school, doe nog rustig aan.
Mijn gedachten gaan naar de kinderen, de ouders. ”Ik wil wat doen”. Maar wat?
Het is de onderstaande tekst geworden.
Beste ouders,
Parijs, Istanbul, Ankara en nu Brussel, gruwelijke aanslagen met vreselijke gevolgen.
Vluchtelingen die onderweg zijn en vluchtelingen die reeds in Nederland zijn.
Er is gevaar, angst en lijden in de wereld, om ons heen.
Hoe geven we juist nu een goed voorbeeld aan onze kinderen?
Laat de liefde winnen
Laat de angst niet overheersen
Laten we menselijk zijn en blijven
Laten we niet buitensluiten
Laat ons verdriet en woede geen schade aanrichten in onze omgeving
nee, laten we vooral contact met elkaar blijven zoeken
Laten we elkaar groeten
Ieder mens, jong en oud
Stel eens een vraag, zeg iets aardigs
Dat kost inspanning, dat is waar.
Een liefdevolle, menswaardige leefomgeving
Begint heel dichtbij.
Begint bij onszelf.
Hoe wij kijken, luisteren en doen.
Waarbij we moed houden en lef tonen
Liefdevol zijn en liefdevol blijven.
Annemiek Ruiter
