Een app van mijn dochter. “Hoi pap, kun je de kinderen ophalen van de BSO? Ik zit nog in Amstelveen en de vergadering zou tot 17.00 uur duren, maar loopt vast uit. En dan zit ik maar op de wip omdat ik voor 18.00 uur de kinderen bij de BSO moet ophalen”. Gelukkig kon ik haar terug appen dat ik het wel zou redden.
Als je zo rond loopt, fietst, rijdt, praat, leest en droomt in de wereld van opvang en onderwijs in Nederland dan valt je de hectiek op. Het af en aan rijden van auto’s waar vader of moeder in alle vroegte en drukte nog het kind naar de opvang of de school brengt. Het ‘gesleep’ met kinderen van de voorschoolse opvang naar de school en daarna naar de buitenschoolse opvang op weer een andere locatie. De drukte van al het verkeer rond de scholen. Maar ook de groepsindeling op scholen die nog vaak uitgaat van leeftijd en niet van talenten of behoeften van kinderen. En wordt de pedagogisch medewerker of de leerkracht wel ingezet op het terrein waar zijn/haar talenten echt liggen?
Wat zou het mooi zijn als ouders hun kind ’s ochtends op een willekeurig moment naar één locatie zouden kunnen brengen en daar ook aan het einde van de werkdag weer kunnen ophalen. En dan niet op vaste tijden, maar flexibel. Geen tussentijds gesleep met kinderen met auto’s, busjes of stints.
Wat zou het mooi zijn als ouders, per dag, digitaal kunnen aangeven wat de wensen zijn voor die dag. Wel of niet slapen, lunch, warm eten, u zegt het maar. En zelfs kan het zijn dat in eerste instantie de verwachting is dat het kind om half zes wordt opgehaald, maar het is toch half zeven geworden. En dan eet het kind natuurlijk gewoon mee.
Wat zou het mooi zijn als kinderen vanuit een eigen groepje ook de wereld in het gebouw kunnen verkennen. In een rijke leef-, leer- en werkomgeving ontdekken waar talenten liggen en waar nieuwsgierigheid kan worden bevredigd.
Wat zou het mooi zijn als kinderen in deze omgeving ervaren dat lid zijn van een gemeenschap meer is dan dingen aanhoren en leren. Dat je een gezamenlijke verantwoordelijkheid hebt voor elkaar, maar ook voor het gebouw, de omgeving en het programma.
Wat zou het mooi zijn als ouders en kinderen zelf kunnen aangeven wanneer het tijd wordt om er samen even tussen uit te gaan. Een lang weekend, een vakantie. Natuurlijk zal het kind structureel basisactiviteiten moeten volgen, maar dat zou veel flexibeler kunnen worden aangepakt.
Wat zou het mooi zijn als de medewerkers rond de kinderen snel en flexibel kunnen inspelen op die exploratie behoefte van kinderen. En door de organisatie van die rijke leef-, leer- en werkomgeving zorgen dat niet alleen wordt gezorgd voor ontwikkeling van basisbehoeften, maar ook voor specifieke talenten.
Wat zou het mooi zijn als kinderen leren dat ze onderdeel zijn van een groep, een gemeenschap. Dat samenwerken iedereen verder helpt. Dat je niet alleen bent op de wereld. Dat je mag zijn wie je bent en wilt worden. Dat het fijn is om elkaar en anderen te helpen. Dat de wereld niet ophoudt bij jou, je vriendjes of de muren van het gebouw.
Wat zou het mooi zijn als medewerkers vooral ingezet worden met hun talenten. Waar ze affiniteit mee hebben en waar ze zich ook nog in kunnen ontwikkelen. Persoonlijk en als team van medewerkers. En dat binnen het team ook flexibel omgegaan kan worden met werktijden, verlof en vakanties.
Is dit een droom?
Misschien wel.
Maar Stichting Flore en Stichting Kinderopvang Heerhugowaard laten het daar niet bij. Met ingang van 1 januari 2018 slaan ze de handen ineen en gaan actief aan de slag om die droom realiteit te maken. En veel van de genoemde onderwerpen zijn dan al helemaal of bijna geregeld. We houden u op de hoogte, maar kom gerust al eens langs bij de kindcentra die er inmiddels al zijn.
Adrie Groot
voorzitter College van Bestuur
Stichting Flore
Bron: Blosse